Mark 2
ព្រះយេស៊ូលើកលែងទោសនិងប្រោសមនុស្សស្លាប់ដៃជើងម្នាក់ឲ្យជា
1ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកព្រះអង្គបានយាងចូលក្នុងក្រុងកាពើណិមម្ដងទៀតហើយគេឮថាព្រះអង្គគង់នៅផ្ទះមួយ 2មនុស្សជាច្រើនបានមកផ្ដុំគ្នាធ្វើឲ្យគ្មានកន្លែងនៅសល់សោះសូម្បីតែនៅមាត់ទ្វាររីឯព្រះអង្គក៏ប្រកាសព្រះបន្ទូលទៅកាន់គេ 3ហើយមានមនុស្សបួននាក់បានសែងអ្នកស្លាប់ដៃជើងម្នាក់មកឯព្រះអង្គ 4តែដោយសារមានមនុស្សច្រើនកកកុញពេកគេមិនអាចនាំមនុស្សស្លាប់ដៃជើងនោះចូលទៅខាងក្នុងបានទេគេក៏រើដំបូល ▼▼«ដំបូល» ផ្ទះក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែលជានិច្ចកាលមានជណ្តើរឡើងទៅដំបូលនៅខាងក្រៅ ដែលគេតែងតែធ្វើឡើងពីឈើ និងមែកឈើដែលមានបិតដីពីលើ ដូច្នេះមិនពិបាកក្នុងការចោះប្រហោងទេ។
ចំកន្លែងដែលព្រះអង្គនៅលុះបានរើហើយក៏សំរូតមនុស្សស្លាប់ដៃជើងដែលកំពុងដេកលើកន្ទេល ▼▼«កន្ទេល» នៅសម័យព្រះយេស៊ូកន្ទេលប្រហែលជាធ្វើឡើងពីរុក្ខជាតិ ក្រណាត់ក្រាស់ៗ ឬស្បែកសត្វ។ មាននៅក្នុង ២:៩,១១,១២ ដែរ។
នោះចុះ 5ព្រះអង្គបានឃើញជំនឿអ្នកទាំងនោះក៏មានបន្ទូលទៅអ្នកស្លាប់ដៃជើងនោះថា៖ «កូនអើយ ▼▼«កូនអើយ!» គឺជាពាក្យដែលសំដែងសេចក្តីស្រលាញ់ មិនមែនជាកូនពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។
! បាបរបស់អ្នកបានទទួលការលើកលែងទោសហើយ» 6មានគ្រូវិន័យខ្លះកំពុងអង្គុយនៅទីនោះរិះគិតក្នុងចិត្ដថា៖ 7«ហេតុដូចម្ដេចបានជាមនុស្សនេះនិយាយប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះ? តើអ្នកណាលើកលែងទោសបាបបានក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់តែមួយគត់?» 8ព្រះអង្គឈ្វេងយល់ក្នុងវិញ្ញាណភ្លាមពីគំនិតគេព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅកាន់គេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាគិតក្នុងចិត្ដដូច្នេះ? 9តើការដែលនិយាយទៅកាន់អ្នកស្លាប់ដៃជើងថាបាបរបស់អ្នកបានទទួលការលើកលែងទោសហើយនិងការដែលនិយាយថាចូរក្រោកឡើងយកកន្ទេលរបស់អ្នកដើរទៅមួយណាស្រួលជាង? 10ប៉ុន្ដែដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថាកូនមនុស្ស ▼▼«កូនមនុស្ស» គឺជាងារដែលប្រើសម្រាប់តែព្រះយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ មាននៅក្នុង ២:២៨ ដែរ។
មានសិទ្ធិអំណាចលើកលែងទោសបាបនៅលើផែនដីនេះ» ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកស្លាប់ដៃជើងថា៖ 11«ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នកចូរក្រោកឡើងយកកន្ទេលរបស់អ្នកហើយទៅផ្ទះចុះ» 12គាត់ក៏ក្រោកឡើងភ្លាមហើយយកកន្ទេលចេញទៅនៅមុខមនុស្សទាំងអស់ដូច្នេះគ្រប់គ្នាក៏នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ដហើយសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ដោយនិយាយថា៖ «យើងមិនដែលឃើញអ្វីដូចនេះទាល់តែសោះពីមុនមក»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកម៉ាថាយ
13ព្រះអង្គចេញទៅតាមមាត់បឹង ▼▼«បឹង» គឺបឹងកាលីឡេដែលជាបឹងទឹកសាប ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ដែលមានបណ្តោយប្រហែលជាម្ភៃមួយគីឡូម៉ែត្រ និងទទឹងប្រហែលជាដប់បីគីឡូម៉ែត្រ។
ម្ដងទៀតមនុស្សច្រើនកុះករមកតាមព្រះអង្គហើយព្រះអង្គបានបង្រៀនពួកគេ។ 14ពេលកំពុងយាងកាត់តាមទីនោះព្រះអង្គបានឃើញលោកលេវី ▼▼«លេវី» គឺជាឈ្មោះដែលគេហៅលោកម៉ាថាយក្នុង ម៉ាថា ៩:៩។ មាននៅក្នុង ២:១៤-១៥។
ជាកូនលោកអាល់ផាយកំពុងអង្គុយនៅកន្លែងប្រមូលពន្ធដារហើយមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ» គាត់បានក្រោកឈរឡើងរួចដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ 15បន្ទាប់មកព្រះអង្គបានចូលរួមបរិភោគអាហារនៅផ្ទះលោកលេវីហើយមានពួកអ្នកទារពន្ធដារនិងពួកមនុស្សបាប ▼▼«មនុស្សបាប» មិនមែនជាអស់អ្នកដែលបានធ្វើបាបសំខាន់ៗទេ ប៉ុន្តែជាពពួកមនុស្សដូចជា ពួកអ្នកទារពន្ធជាដើម ដែលពួកមេដឹកនាំសាសនាបានស្អប់ដោយព្រោះការមិនគោរពតាមច្បាប់សាសនារបស់ពួកគេ ជាពិសេសវិន័យដែលហាមឃាត់មិនឲ្យបរិភោគអាហារជាមួយពួកសាសន៍ដទៃ។ មាននៅក្នុង ២:១៥-១៧។
ជាច្រើនបានចូលរួមបរិភោគជាមួយព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សដែរព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនកំពុងដើរតាមព្រះអង្គ 16គ្រូវិន័យខាងគណៈផារិស៊ីពេលឃើញព្រះអង្គបរិភោគអាហារជាមួយពួកអ្នកទារពន្ធដារនិងពួកមនុស្សបាបដូច្នេះក៏សួរពួកសិស្សព្រះអង្គថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគាត់បរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធដារនិងមនុស្សបាបដូច្នេះ?» 17នៅពេលព្រះយេស៊ូឮដូច្នេះក៏មានបន្ទូលទៅគេថា៖ «មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេមានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិត ▼▼«មនុស្សសុចរិត» ពួកគណៈផារិស៊ីចាត់ទុកខ្លួនគេជា «មនុស្សសុចរិត» ដោយសារការគោរពក្រឹត្យវិន័យដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ពួកគេ តែអ្នកឯទៀត ពួកគេចាត់ទុកថាជា «មនុស្សបាប»។
ទេប៉ុន្ដែហៅមនុស្សបាបវិញ»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីការតមអាហារ
18ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន ▼▼«លោកយ៉ូហាន» គេហៅជាទូទៅថា «យ៉ូហានបាប់ទីស្ទ» នេះមិនមែនជាយ៉ូហានដែលបានក្លាយជាសាវករបស់ព្រះយេស៊ូទេ។
និងពួកអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីកំពុងតមអាហារ ▼▼«តមអាហារ» គឺជាការមិនបរិភោគអាហារជាបណ្ដោះអាសន្ន។ មាននៅក្នុង ២:១៨-២០។
។ ពួកគេបានមកសួរព្រះអង្គថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាននិងពួកអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីតមអាហារតែពួកសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?» 19ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «តើភ្ញៀវអាចតមអាហារបានឬទេនៅពេលកូនកំលោះនៅជាមួយគេនៅឡើយ? ដរាបណាកូនកំលោះនៅជាមួយគេនៅឡើយគេមិនអាចតមអាហារបានទេ 20ប៉ុន្ដែនឹងមានថ្ងៃមកដល់ពេលកូនកំលោះត្រូវឃ្លាតទៅគេនឹងតមអាហារនៅថ្ងៃនោះ។ 21គ្មាននរណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះនឹងក្រណាត់ចាស់ទេបើធ្វើដូច្នោះបំណះក្រណាត់ថ្មីនឹងទាញក្រណាត់ចាស់ឲ្យរហែកលើសមុនទៅទៀត 22ក៏គ្មាននរណាច្រកស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែក ▼▼«ថង់ស្បែក» សូមមើលរូបភាពក្នុង ម៉ាថា ៩:១៧។
ចាស់ដែរបើធ្វើដូច្នេះស្រានឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកចាស់ធ្លាយហើយស្រាក៏ហូរចេញមកឯថង់ស្បែកក៏ខូចខាតដែរផ្ទុយទៅវិញត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី»។ ព្រះយេស៊ូជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ
23នៅថ្ងៃសប្ប័ទមួយកាលព្រះអង្គយាងកាត់វាលស្រែហើយនៅតាមផ្លូវពួកសិស្សបានចាប់ផ្ដើមបូតកួរស្រូវ 24ហើយអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីបានទូលព្រះអង្គថា៖ «មើល៍ហេតុដូចម្ដេចបានជាគេធ្វើអ្វីដែលវិន័យហាម ▼▼តាមវិន័យរបស់ម៉ូសេ ហាមធ្វើការនៅថ្ងៃសប្ប័ទ (សូមមើល និក្ខ ៣៤:២១)។
នៅថ្ងៃសប្ប័ទដូច្នេះ?» 25ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលបានអានអំពីអ្វីដែលស្ដេចដាវីឌនិងគូកនរបស់ស្ដេចបានធ្វើនៅពេលពួកគេមានសេចក្ដីត្រូវការហើយឃ្លានទេឬ? 26នៅសម័យសម្ដេចសង្ឃអ័បៀថើរ ▼▼«អ័បៀថើរ» សង្ឃដែលឲ្យនំបុ័ងទៅស្ដេចដាវីឌគឺជា ឪពុករបស់អ័បៀថើរដែលមានឈ្មោះថាអាហិមេលិច (២សាំយូ ២០:២៥)។
ស្ដេចដាវីឌបានចូលទៅក្នុងដំណាក់ព្រះជាម្ចាស់ ▼▼«ដំណាក់ព្រះជាម្ចាស់» គឺជាត្រសាលនៃព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់(សូមមើល និក្ខ ៣៦:៨- ៣៨)។
និងបានបរិភោគនំប៉័ងតាំងថ្វាយ ▼▼«នំបុ័ងតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់» (សូមមើល លេវី ២៤:៥-៩)។
ព្រះជាម្ចាស់ដែលវិន័យបានហាមមិនឲ្យបរិភោគលើកលែងតែសង្ឃហើយគាត់បានឲ្យនំបុ័ងនោះដល់គូកនថែមទៀតផង ▼▼«តើអ្នករាល់គ្នា...ទៀតផង» សូមមើល ១ សាំយូ ២១:១-៦។ មានចាប់ពី ២:២៥-២៦។
» 27រួចព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ថ្ងៃសប្ប័ទតាំងឡើងសម្រាប់មនុស្ស ▼▼«ថ្ងៃសប្ប័ទតាំងឡើងសម្រាប់មនុស្ស» ថ្ងៃសប្ប័ទត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីឲ្យមនុស្សបានសម្រាក(លោកុ ២:២-៣; និក្ខ ២០:៨-១១, ២៣:១២;ទុតិ ៥:១២-១៥) ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទដែលក្រឹត្យវិន័យនេះបានក្លាយជាបន្ទុករបស់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា (ម៉ាថា ២៣:៤)។
ប៉ុន្ដែមិនមែនមនុស្សសម្រាប់ថ្ងៃសប្ប័ទទេ 28ដូច្នេះកូនមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ»។
Copyright information for
KhmKCB